Wiktor Biernacki

---

Życiorys

Wiktor Biernacki był synem urzędnika Adolfa Poraj-Biernackiego oraz Joanny, z domu Baranowskiej. Początkowo uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Rządowego w Kielcach. Po ukończeniu nauki, jego dalsza edukacja prowadziła go do studiów z zakresu matematyki i fizyki w Warszawie.

W trakcie swojej kariery naukowej, Wiktor pracował w Pracowni Fizycznej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa u Boguskiego, a także na Uniwersytecie Berlińskim, gdzie kształcił się pod okiem Kundta. Od roku 1882 pełnił funkcję asystenta przy katedrze fizyki na Uniwersytecie Warszawskim, stając się jednym z pierwszych Polaków, którzy prowadzili badania nad właściwościami fal radiowych.

Wiktor Biernacki był również pionierem w dziedzinie radiologii w Polsce. Jego przełomowy wykład dotyczący promieniowania rentgenowskiego został zaprezentowany 18 lutego 1896 roku przed Warszawskim Towarzystwem Lekarskim. Spotkanie to zostało wzbogacone o zdjęcia, które samodzielnie wykonał.

Pracował jako nauczyciel fizyki w Szkole Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda, a także w Warszawskim Towarzystwie Politechnicznym i w Wyższej Szkole Rolniczej. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, gdzie wykładał fizykę w Instytucie Politechnicznym w Warszawie. W latach 1906-1907 pełnił rolę wykładowcy na Wydziale Rolnym, a w 1913 roku nauczał w ramach Wykładów dla Inżynierów na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. Ponadto, w latach 1906-1909 był członkiem TKN.

Wiktor Biernacki był żonaty z Heleną Żarską, z którą doczekał się syna i córki. Zmarł w 1918 roku w Moskwie, a 24 stycznia 1929 roku jego prochy zostały przeniesione na warszawskie Powązki, gdzie spoczywają w kwaterze 86, rząd 6, miejsce 25.

Wybrane prace

Wiktor Biernacki, jako wybitny tłumacz i autor, zasłynął z wielu znaczących prac, które odgrywają ważną rolę w dziedzinie nauk ścisłych i technicznych.

• W 1899 roku Biernacki przetłumaczył dzieło J. Tyndalla pt. Sześć wykładów o świetle, wydane w Warszawie przez Księgarnię Gebethnera i Wolffa, korzystając z piątego wydania.
• W 1898 roku opublikował pracę Nowe dziedziny widma: Promienie Röntgena, Promienie elektryczne, Telegrafia bez drutów, w której przedmowę napisał Juliana Ochorowicza, wydaną przez Granowski i Sikorski.
• W 1899 roku ukazał się jego podręcznik Fizika. Č. 2, Lekcii 2 kursa mechaničeskago, inženerno-stroitel’n. i chimičeskago otdelenij, wydany przez Varšavskij Politechničeskij In-t.
• Biernacki opracował również Kurs praktičeskoj fiziki: opisanìe zadač postavlennyh v fizičeskoj laboratorìi Varšavskago Politehničeskago Instituta Imperatora Nikolaâ II. Č. 3, Zadači po optikě, opublikowany w 1903 roku.
• W 1904 roku ukazał się kolejny zeszyt z serii Kurs praktičeskoj fiziki: Zadači po èlektričestvu i magnitizmu, w którym przedstawiono zadače z obszaru elektryczności i magnetyzmu.
• W 1905 roku napisał pracę Zwierciadełka żelazne otrzymane przez rozpylanie żelaza prądem, która przyczyniła się do rozwoju badań w tej dziedzinie.

---

Oceń: Wiktor Biernacki

---