Zamek Kazimierzowski w Opocznie


Zamek Kazimierzowski, znajdujący się w malowniczej miejscowości Opoczno, jest XX-wiecznym dziełem architektury, które powstało w miejscu starszej budowli, dokumentowanej już w źródłach datowanych na drugą połowę XV wieku.

Usytuowany w województwie łódzkim, przy pl. Zamkowym 1, zamek ten został wpisany do rejestru zabytków NID, co świadczy o jego historycznym znaczeniu i walorach kulturowych.

Warto również zaznaczyć, że zamek królewski znajdował się w powiecie opoczyńskim województwa sandomierskiego, osiągając swój szczyt świetności w drugiej połowie XVI wieku.

Historia

Historie związane z zamkiem Kazimierzowskim w Opocznie sięgają XIV wieku, kiedy to została podjęta decyzja o jego budowie w południowo-zachodnim rogu miasta. Zamek zlokalizowany był na terenie curii, czyli królewskiego dworu, którego istnienie jest potwierdzone w dokumentach z 1365 roku. Budowę obiektu, według Janka z Czarnkowa, zlecił król Kazimierz Wielki, a tę informację potwierdził także Jan Długosz.

Zamek powstał najprawdopodobniej równocześnie z miejskimi murami obronnymi i został z nimi połączony w jedną całość. Jego główną funkcją była rezydencja starosty królewskiego, odpowiedzialnego za zarządzanie okolicznymi dobrami królewskimi, a także stanowił miejsce, w którym zatrzymywał się król podczas swoich podróży po Polsce. Plan miasta z 1820 roku pokazuje, że zamek miał kształt prostokąta z wyraźnie umiejscowioną wieżą w zachodnim narożniku.

W dokumentach z XVI wieku można zauważyć pierwsze wzmianki o uszkodzeniach zamku, co mogło być wynikiem wcześniejszego pożaru opoczyńskiego. W aktach datowanych na 20 stycznia 1551 roku zamek wymieniono jako własność króla Zygmunta Augusta. W 1599 roku, po uzyskaniu zgody Zygmunta III Wazy, wykonano nową bramę miejską oraz przekształcono otwór w murach obronnych, pozwalając na przeprowadzenie ulicy przez dziedziniec zamku, co wskazuje na zmniejszenie znaczenia militarnego tego obiektu na rzecz aspektów administracyjnych.

W lustracji przeprowadzonej w 1620 roku odnotowano obecność Wieży Szlacheckiej, która, jak twierdzono, nie miała schodów, oraz kilka pomieszczeń, w tym mieszkanie burgrabiego i kancelarię grodzką. Niestety, zamek ucierpiał w czasie potopu szwedzkiego w 1655 roku, jednak był nadal wykorzystywany w późniejszym okresie. W XVIII wieku wieża stała się miejscem przetrzymywania lokalnych mieszkańców w charakterze więzienia.

W 1784 roku odbył się uroczysty wjazd starosty Jana Nepomucena Małachowskiego do zamku, a w 1787 roku w sali sądowej zamek gościł króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który został owacyjnie powitany. W tym samym roku ze względu na lustrację zamku sporządzono nowy opis zabudowań. Warto dodać, że na planie miasta z 1820 roku widoczne są jeszcze resztki zamku, lecz rysunki z połowy lat 40. XIX wieku, wykonane przez Stanisława Chrząńskiego, wskazują, że zamek popadł w ruinę.

Obecnie na miejscu zamku znajduje się budynek dla władz powiatowych, wzniesiony po 1874 roku, a jego ostateczny kształt nadała przebudowa z 1927 roku, zaprojektowana przez architekta Majewskiego. Utrzymany w stylu renesansu polskiego, budynek został wzbogacony o attyki, historyzujący portal oraz herb Odrowąż. W okresie II Rzeczypospolitej obiekt pełnił funkcję siedziby starostwa powiatowego. W czasie II wojny światowej, Niemcy zniszczyli zachodnią część południowego skrzydła, przebudowując drogę w kierunku Radomia.

Od zakończenia II wojny światowej aż do lat 60. XX wieku w przestrzeni zamku mieścił się oddział zakaźny miejskiego szpitala. W 1976 roku rozpoczęto adaptację budynku na Muzeum Regionalne, które prowadzone było przez architekta J. Mackiewicza. W 2017 roku, podczas prac archeologicznych prowadzonych przez archeologa Błażeja Muzolfa, odkryto fragmenty średniowiecznej półbaszty, która była połączona pod kątem prostym z murem miejskim.

Przypisy

  1. Trzeci etap wykopalisk na dziedzińcu zamku w... [online], radom.gosc.pl [dostęp 18.07.2019 r.]
  2. Dokumentacja konserwatorska z przebiegu prac budowlano-konserwatorskich w okresie 01.1981-10.1986, oprac. E. Szelągowska, s. 3.
  3. Ikonografia zabytków Kielecczyzny w malarstwie. Katalog wystawy, oprac. M. Rumin, Kielce 1975.
  4. J. Widawski, Miejskie mury obronne w państwie polskim do początków XV w., wyd. MON, Warszawa 1973, s. 64-65.
  5. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku; Cz.1, Mapy, plany, Warszawa 1993.
  6. Jana z Czarnkowa Kronika polska 1333-1384 w: Monumenta Poloniae Historica, t. II, Warszawa 1961, s. 625.
  7. J. Wiśniewski, Dekanat opoczyński, Radom 1913, s. 4. Przekład łaciński S. Fudaleja, maszynopis w zbiorach Muzeum Regionalnego w Opocznie.
  8. Archiwum Główne Akt Dawnych, ASK, oddz. XVIII, sygn. 33, k. 258-260.

Oceń: Zamek Kazimierzowski w Opocznie

Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:23