Bolesław Jurek

---

Życiorys

Urodziny Bolesława Jurka miały miejsce 14 stycznia 1904 roku w miejscowości Opoczno, w rodzinie Leona i Marianny z Buczyńskich. W młodości ukończył szkołę podstawową w Opocznie, a następnie, od 1918 roku, kontynuował edukację w gimnazjum w Końskich, gdzie uzyskał małą maturę w 1923 roku. W 1928 roku ukończył Wyższą Szkołę Techniczną im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie i od razu rozpoczął pracę w Fabryce Karabinów w stolicy, gdzie pozostał do października 1939 roku. Początkowo zajmował stanowiska konstruktora oraz starszego konstruktora, a od 1935 roku kierował Działem Broni Małokalibrowej w Biurze Studiów. Został również wysłany na roczne studia do Tuluzie w 1932 roku.

W 1937 roku zaczął studiować na Politechnice Warszawskiej, gdzie dyplom magistra uzyskał dopiero w 1952 roku. W czasie II wojny światowej przez dwa lata nie miał pracy. Od listopada 1941 roku, aż do wybuchu powstania warszawskiego, pracował jako konstruktor w fabryce Avia. W sierpniu 1944 roku został wywieziony do obozu pracy w Ząbkowicach Śląskich, gdzie pełnił rolę robotnika.

Po zakończeniu wojny Bolesław Jurek pracował w Starostwie w Opocznie, gdzie pełnił funkcję kierownika Referatu Przemysłowego. W listopadzie 1945 roku rozpoczął pracę jako wykładowca przedmiotów takich jak „Części maszyn” na Wydziale Elektrycznym oraz „Samochodowe części maszyn” na Wydziale Mechanicznym w Szkole Inżynierskiej H. Wawelberga i S. Rotwanda. W 1951 roku uzyskał stanowisko pracownika naukowego jako zastępca profesora w Katedrze Części Maszyn na Wydziale Mechanicznym Konstrukcyjnym Politechniki Warszawskiej, a cztery lata później został mianowany docentem i kierownikiem Katedry Części Maszyn na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów. Był także założycielem oraz dziekanem Wydziału Samochodów i Ciągników w latach 1956–1960.

W 1960 roku objął stanowisko kierownika Katedry Części Maszyn „B” na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów. Dodatkowo, był związany z Zakładami Mechanicznymi „Ursus”, gdzie czerpał z doświadczenia przy odbudowie i uruchomieniu produkcji traktorów w fabryce. Jeszcze przed wybuchem wojny Jurek skonstruował karabin maszynowy pilota wz. 33, a także najcięższy karabin maszynowy wz. 38FK (modele „A” i „B”). W latach 50. zaprojektował pistolet maszynowy AJ-56 oraz karabinek samoczynny SJ-57.

19 stycznia 1955 roku został uhonorowany Medalem 10-lecia Polski Ludowej. W życiu prywatnym był mężem Elżbiety Janiny ze Świętochowskich (1909–2006) oraz ojcem Krystyny (1937–2008). Zmarł 27 września 1971 roku i został pochowany 29 września 1971 roku na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 33I-3-7).

Stanowiska

Bolesław Jurek był osobą o bogatym dorobku zawodowym, a jego kariera obejmowała różnorodne stanowiska w branży inżynieryjnej i akademickiej. W 1928 roku rozpoczął pracę jako konstruktor w Fabryce Karabinów w Warszawie, gdzie zyskał uznanie za swoje umiejętności i zaangażowanie.

W 1935 roku objął rolę kierownika w Dziale Broni Małokalibrowej w Biurze Studiów tej samej fabryki, co świadczy o jego rosnącym autorytecie i wiedzy w tej dziedzinie. Po wojnie, w 1951 roku, Jurek przeszedł do świata akademickiego i podjął pracę jako pracownik dydaktyczny Politechniki Warszawskiej, dzieląc się swoimi doświadczeniami z młodszymi pokoleniami inżynierów. W 1955 roku objął kierownictwo Katedry Części Maszyn na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów, gdzie prowadził badania oraz uczył studentów, inspirując ich do odnajdywania pasji w inżynierii.

---

Oceń: Bolesław Jurek

---